۱۳۸۶ اسفند ۲۳, پنجشنبه

عطر نرگس






چه شهلاست،چشمان این نرگسان که در آخرین پیچ این زمستان سرد،دلربایی می کنند


اگر چه من در آن سردی سپید،بی قرار و لبریز سعادتمند شدم تا برف 20 سال پنهان شده این سرزمین غریب را تجربه کنم و لحظات گرم و ملتهب درهرتنگنای این سوز خشن، مرا در بر گرفتند تا زمستانی دلنشین را سپری کنم ،لیکن این روزها عطر بهار حالی فراتر به من می دهد


عطر نرگس و سنبل


رنگ لاله و بلبل


و آواز این نازک پرندگان سرخوش در این پر رنگی خورشید،نغمه ای دیگر است از شکست سکوت همه سازهایی که چندی است بی کوک و بی نشان افتاده اند و روئیدن و جوانه زدن را مدتهاست که از یاد برده اند.


حس بودن در این بهار،عجب متورم می شود


ای کاش آبی باشد و آفتابی


تا رویشت را به تماشا بیایند


همه آنهایی که دوست دارند همیشه سبز بمانی





هیچ نظری موجود نیست: